Even mezelf voorstellen. Mijn naam is Hetty Miltenburg en ben in Vleuten opgegroeid. Sinds
augustus heb ik de functie van secretaris van Janet Kassing overgenomen. Wij kennen
elkaar van enkele bezoeken aan de projecten in Noord Oost Brazilië.
Het is allemaal begonnen met een kleine groep enthousiaste mensen die familie of vrienden
waren van elkaar. Mijn ouders voelden zich altijd betrokken bij Aktie voor Aktie en hebben
altijd een kind financieel geadopteerd zelfs nog voordat de vereniging werd opgericht. Dit
doordat de familie Daalhuizen hun hadden verteld van de situatie en de wens om te zorgen
dat de kinderen eten, kleding en onderwijs kregen. Tot op late leeftijd zijn ze actief geweest
voor Aktie voor Aktie door bijv. het rondbrengen van Aktief (scheelt de kosten van
postzegels).
De eerste keer (1998) ging ik o.a. met de families Daalhuizen (het gezin van Linda en Sjaak
en Ank Daalhuizen), Frank Venus met zijn moeder en dochter, mijn vader en Bep Vermeent.
Ik wilde graag mee omdat ik sinds mijn 14e vaak met zuster Anna Manders correspondeerde
en zo wist wat zij in Brazilië deed. Zo om de vier jaar kwam zij even naar Nederland en dan
liet ze ons foto’s zien van de situatie in Palmeira en Igaci. In het begin waren er alleen lemen
hutjes en in de loop der jaren kwamen er ook stenen huisjes. Tijdens het eerste bezoek was
ik erg onder de indruk van wat er al bereikt was maar zag ook dat er nog veel te doen was.
Zo was er begin gemaakt met de bouw van een kraamkliniek met wat ziekenhuis faciliteiten.
Dit was geïnitieerd door Pater Josevel met behulp van de bevolking en middenstand.
Doordat het dichtstbijzijnde ziekenhuis 80 km van Batalha was verwijderd en vrouwen vaak
in lemen hutjes (onhygiënisch) moesten bevallen overleden voor 1975 nog 70% van de
jonge moeders met kind. Tijdens de reis ontstond het idee om de kosten van een
ziekenhuisbevalling en het registreren van de geboorte te organiseren. Project “moeder en
kind” werd geboren en ik was van dat project de projectleider. Mensen konden een geboorte
financieel adopteren. De kosten waren ongeveer € 85,-. Zodra de baby geboren was, werd
een geboortecertificaat naar mij gezonden. Daarop stond ook een foto van moeder en kind.
De geboortecertificaat stuurde ik vervolgens door naar de donateur. Later is er ook nog een
inzamelingsactie geweest voor een kleine ambulance. Er was naast “moeder en kind” ook
een project “kinderregistratie”. Voor het registreren van een geboorte moest betaald worden
en vaak hadden de ouders dat geld niet. Zonder registratie besta je niet voor de wet, je kan
dan niet naar school, niet stemmen, niet trouwen etc.. Op de begraafplaatsen herkende je de
niet geregistreerde overleden mensen omdat ze geen steen op hun graf hadden. Dit project
bestaat inmiddels niet meer en ik ben later toegetreden tot het bestuur en toen we
verhuisden uit Vleuten- De Meern heb ik mij niet meer verkiesbaar gesteld. Wel altijd alles
gevolgd en ook mijn man en ik hebben een financieel adoptiekindje. Na de laatste
jaarvergadering en de vraag om een secretaris, heb ik mij weer aangemeld.
Wat mij altijd heeft getrokken tot Aktie voor Aktie is dat er geen cent van wat gedoneerd
wordt aan de strijkstok blijft hangen. Zo hebben we alle bezoeken aan Brazilië ook privé
betaald ook al waren die bezoeken ten behoeve van boekcontrole, projectcontrole en
overleggen. Wat het ook bijzonder en “warm” maakt is dat het gestart is uit een vrienden en
familie club die bij elkaar in de buurt woonden en elkaar goed kenden. Zo kon er ook altijd
snel actie komen als dat nodig mocht zijn. Zo werd er bijvoorbeeld bij de familie Daalhuizen
onder de trap kleding verzameld en vitrage. Vitrage om over de wiegjes te hangen zodat er
geen beestjes bij de baby kon komen. Zo heeft Geelen bouw geholpen door personeel te
laten reizen naar Brazilië om de bevolking daar te helpen een gemeenschapshuis te
bouwen. Op onze reizen namen we ook altijd een koffer vol kleding mee en een vrijwel lege
koffer terug. Naast de drie kindertehuizen is ook gezorgd voor watervoorziening,
voedselpakketten als door droogte er vrijwel geen oogst was en soms kleinschalige hulp om
een huisje te repareren of een bed voor een zieke.
Wat in 1979 gestart is, gaat nog steeds door en werkt in grote lijnen nog net zo. Nu kunnen
we wel sneller in contact treden met elkaar (in plaats van faxen en luchtpost, mailen en
gebruiken facetime als we willen overleggen. Aktie voor Aktie steunt nu meerdere projecten,
ook in Malawi, maar het accent ligt op drie kindertehuizen in Brazilië. In deze tehuizen
worden elke dag zo’n 240 kinderen uit de allerarmste gezinnen, opgevangen, gevoed en
opgeleid. Als hun gezondheid goed is en ze volop leermogelijkheden krijgen is de kans dat
ze zich ontwikkelen, vervolg onderwijs gaan volgen en werk vinden veel groter. Een mooi
voorbeeld is een meisje wat ik ontmoette in het kindertehuis tijdens mijn eerste bezoek en nu
inmiddels met een goede diploma op zak (en werk) getrouwd is en kinderen heeft. Zij en ik
app-en elkaar nu. Iets wat ik toentertijd niet had kunnen bedenken. Het mooie is dat zij als
“ervaringsdeskundige” ook tips en adviezen kan geven over hoe we nog beter tot steun
kunnen zijn.
Zonder de steun van de leden van Aktie voor Aktie en haar leden zou het runnen van de
tehuizen niet mogelijk zijn! Helaas is steun nog steeds nodig en zoeken wij dan ook continue
naar financiële adoptieouders. Voor € 22,50 per maand of € 250,- per jaar maakt u een verschil.